ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ

Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού,Ελέησόν με τον αμαρτωλόν







ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Δ'

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 4

παραβολ το σπορως

 

1 Καὶ πλιν ρξατο διδσκειν παρ τν θλασσαν· κα συνχθη πρς ατν χλος πολς, στε ατν μβντα ες τ πλοον καθσθαι ν τ θαλσσ· κα πς χλος πρς τν θλασσαν π τς γς σαν.

2 Κα δδασκεν ατος ν παραβολας πολλ, κα λεγεν ατος ν τ διδαχ ατο·

3 κοετε. δο ξθεν σπερων το σπεραι.

4 Κα γνετο ν τ σπερειν μν πεσεν π τν δν, κα λθον τ πετειν κα κατφαγεν ατ·

5 κα λλο πεσεν π τ πετρδες, που οκ εχε γν πολλν, κα εθως ξαντειλε δι τ μ χειν βθος γς,

6 λου δ νατελαντος καυματσθη, κα δι τ μ χειν ρζαν ξηρνθη·

7 κα λλο πεσεν ες τς κνθας, κα νβησαν α κανθαι κα συνπνιξαν ατ, κα καρπν οκ δωκε·

8 κα λλο πεσεν ες τν γν τν καλν κα δδου καρπν ναβανοντα κα αξνοντα, κα φερεν ν τρικοντα κα ν ξκοντα κα ν κατν.

9 κα λεγεν ατος· χων τα κοειν κουτω.

10 τε δ γνετο κατ μνας, ρτησαν ατν ο περ ατν σν τος δδεκα τν παραβολν.

11 Κα λεγεν ατος· μν δδοται γνναι τ μυστρια τς βασιλεας το Θεο· κενοις δ τος ξω ν παραβολας τ πντα γνεται,

12 να βλποντες βλπωσι κα μ δωσι, κα κοοντες κοωσι κα μ συνισι, μποτε πιστρψωσι κα φεθ ατος τ μαρτματα.

13 Κα λγει ατος· οκ οδατε τν παραβολν τατην, κα πς πσας τς παραβολς γνσεσθε;

14 σπερων τν λγον σπερει.

15 Οτοι δ εσιν ο παρ τν δν που σπερεται λγος, κα ταν κοσωσιν, εθς ρχεται σατανς κα αρει τν λγον τν σπαρμνον ν τας καρδαις ατν.

16 Κα οτοι μοως εσν ο π τ πετρδη σπειρμενοι, ο ταν κοσωσι τν λγον, εθς μετ χαρς λαμβνουσιν ατν,

17 κα οκ χουσι ρζαν ν αυτος, λλ πρσκαιρο εσιν· ετα γενομνης θλψεως διωγμο δι τν λγον, εθς σκανδαλζονται.

18 Κα οτο εσιν ο ες τς κνθας σπειρμενοι, ο τν λγον κοοντες,

19 κα α μριμναι το αἰῶνος τοτου κα πτη το πλοτου κα α περ τ λοιπ πιθυμαι εσπορευμεναι συμπνγουσι τν λγον, κα καρπος γνεται.

20 Κα οτο εσιν ο π τν γν τν καλν σπαρντες, οτινες κοουσι τν λγον κα παραδχονται, κα καρποφοροσιν ν τρικοντα κα ν ξκοντα κα ν κατν.

 

Διδγματα π τ λυχνρι κα τν σπρον

 

21 Κα λεγεν ατος· μτι ρχεται λχνος να π τν μδιον τεθ π τν κλνην; οχ να π τν λυχναν πιτεθ;

22 Ο γρ στι κρυπτν ἐὰν μ φανερωθ, οδ γνετο πκρυφον λλ᾿ να λθ ες φανερν.

23 Ε τις χει τα κοειν, κουτω.

24 Κα λεγεν ατος· βλπετε τ κοετε. ν μτρ μετρετε, μετρηθσεται μν, κα προστεθσεται μν τος κοουσιν.

25 ς γρ ν χ, δοθσεται ατ· κα ς οκ χει, κα χει ρθσεται π᾿ ατο.

26 Κα λεγεν· οτως στν βασιλεα το Θεο, ς ν νθρωπος βλ τν σπρον π τς γς,

27 κα καθεδ κα γερηται νκτα κα μραν, κα σπρος βλαστν κα μηκνηται ς οκ οδεν ατς.

28 Ατομτη γρ γ καρποφορε, πρτον χρτον, ετα στχυν, ετα πλρη στον ν τ στχυϊ.

29 ταν δ παραδ καρπς, εθως ποστλλει τ δρπανον, τι παρστηκεν θερισμς.

30 Κα λεγε· πς μοισωμεν τν βασιλεαν το Θεο; ν τνι παραβολ παραβλωμεν ατν;

31 ς κκκον σινπεως, ς ταν σπαρ π τς γς, μικρτερος πντων τν σπερμτων στ τν π τς γς·

32 κα ταν σπαρ, ναβανει κα γνεται μεζων πντων τν λαχνων, κα ποιε κλδους μεγλους, στε δνασθαι π τν σκιν ατο τ πετειν το ορανο κατασκηνον.

33 Κα τοιαταις παραβολας πολλας λλει ατος τν λγον, καθς δναντο κοειν,

34 χωρς δ παραβολς οκ λλει ατος τν λγον· κατ᾿ δαν δ τος μαθητας ατο πλυε πντα.

 

Ὁ Ἰησος Χριστς σταματ τν θελλαν

 

35 Κα λγει ατος ν κεν τ μρ ψας γενομνης· διλθωμεν ες τ πραν.

36 Κα φντες τν χλον παραλαμβνουσιν ατν ς ν ν τ πλοίῳ· κα λλα δ πλοα ν μετ᾿ ατο.

37 Κα γνεται λαλαψ νμου μεγλη, τ δ κματα πβαλλεν ες τ πλοον, στε δη ατ βυθζεσθαι.

38 Κα ν ατς π τ πρμν π τ προσκεφλαιον καθεδων· κα διεγερουσιν ατν κα λγουσιν ατ· διδσκαλε, ο μλει σοι τι πολλμεθα;

39 Κα διεγερθες πετμησε τ νμ κα επε τ θαλσσ· σιπα, πεφμωσο. κα κπασεν νεμος, κα γνετο γαλνη μεγλη.

40 Κα επεν ατος· τ δειλο στε οτω; πς οκ χετε πστιν;
41 Κα φοβθησαν φβον μγαν κα λεγον πρς λλλους· τς ρα οτς στιν, τι κα νεμος κα θλασσα πακοουσιν ατ;