Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος ὁ Σαββαΐτης, ἀπὸ μικρὸς φοίτησε στὰ καλύτερα σχολεῖα τῆς ἐποχῆς του, κάτι ποὺ τὸν ἔκανε νὰ διακριθεῖ ἰδιαίτερα τόσο στὴν ρητορική, ὅσο καὶ στὴν φιλοσοφία.

Σὲ ἡλικία 18 χρονῶν, ἀφοῦ ἔχασε τοὺς δικούς του, ἀναχώρησε γιὰ τοὺς Ἁγίους Τόπους, ὅπου εἶχε μεγάλο πόθο νὰ προσκυνήσει. Μετὰ τὸ προσκύνημα, πῆγε στὴν Λαύρα τοῦ Ἁγίου Σάββα ὅπου κι ἔγινε μοναχός.

Τὰ ἑπόμενα δέκα χρόνια ὁ Θεόδωρος ἀνέπτυξε πάρα πολὺ τόσο τὶς θρησκευτικὲς ὅσο καὶ τὶς θεολογικές του γνώσεις. Ἡ παιδεία καὶ ἡ ἀρετὴ ὅμως τοῦ Ὁσίου, ἔκαναν τὸν Πατριάρχη Ἱεροσολύμων νὰ τὸν κάνει Ἀρχιεπίσκοπο στὴν Ἔδεσσα τῆς Συρίας. Ὁ Θεόδωρος, κάτω ἀπὸ μεγάλη πίεση δέχτηκε νὰ ἀναλάβει.

Ὡς Ἀρχιεπίσκοπος Ἔδεσσας, ἦταν συνέχεια δίπλα στὸ ποίμνιό του, μιλώντας τους γιὰ τὶς ἀλήθειες τοῦ Χριστιανισμοῦ. Πολέμησε τοὺς αἱρετικοὺς Νεστοριανοὺς καὶ τοὺς εἰδωλολάτρες. Ἦταν γι’ αὐτοὺς τὸ μαῦρο πανὶ καὶ γι’ αὐτὸ ἀποφάσισαν νὰ τὸν σκοτώσουν, ὅμως ὡς ἐκ θαύματος οἱ πληρωμένοι δολοφόνοι μόλις ἔβγαλαν τὸ μαχαίρι νὰ σκοτώσουν ἔμειναν παράλυτοι.

Αἰσθανόμενος τὸ τέλος του ὁ Ὅσιος, ἐπέστρεψε στὴν Λαύρα τοῦ Ἁγίου Σάββα, ἀφοῦ προσκύνησε γιὰ τελευταῖα φορὰ τοὺς ἁγίους τόπους.

Ἐκεῖ στὴν Λαύρα, ἀφοῦ χαιρέτησε τοὺς ἀδελφούς του, μετὰ ἀπὸ λίγες μέρες ἀπεβίωσε.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Δῶρον ἔνθεον, τῇ Ἐκκλησίᾳ, ὡς ἐπλήρωσας, ἐπαγγελίας, φερωνύμως ἀνεδείχθης Θεόδωρε· ἐν ἀρεταῖς γὰρ κοσμήσας τὸν βίον σου, ἱεραρχίας κανὼν ἐχρημάτισας. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἡ σεπτή σου ἄσκησις, ἱερωσύνης τῷ φέγγει, ἱερῶς ἠγλάϊσται, τῇ θεϊκῇ προμηθείᾳ· σκεῦος γάρ, τοῦ Παρακλήτου γεγενημένος, ἔβλυσας, τῇ Ἐκκλησίᾳ ζωῆς τὸν λόγον· διὰ τοῦτό σε τιμῶμεν, ὡς Ἱεράρχην, Χριστοῦ Θεόδωρε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις ἡσυχίας μυσταγωγός, καὶ τῆς Ἐκκλησίας, Ἱεράρχης φωταγωγός· χαίροις τῆς Ἐδέσσης, ὁ μέγας πολιοῦχος, Θεόδωρε τρισμάκαρ, Πατέρων καύχημα.