ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ

Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού,Ελέησόν με τον αμαρτωλόν







ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Β'

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 2

θεραπεα παραλυτικο

 

1 Καὶ εσλθε πλιν ες Καπερναομ δι᾿ μερν κα κοσθη τι ες οκν στι.

2 Κα εθως συνχθησαν πολλο, στε μηκτι χωρεν μηδ τ πρς τν θραν· κα λλει ατος τν λγον.
3 Κα
ρχονται πρς ατν παραλυτικν φροντες, αρμενον π τεσσρων.

4 Κα μ δυνμενοι προσεγγσαι ατ δι τν χλον, πεστγασαν τν στγην που ν, κα ξορξαντες χαλσι τν κρβαττον, φ᾿ παραλυτικς κατκειτο.

5 δν δ ησος τν πστιν ατν λγει τ παραλυτικ· τκνον, φωντα σοι α μαρται σου.

6 σαν δ τινες τν γραμματων κε καθμενοι κα διαλογιζμενοι ν τας καρδαις ατν·

7 τ οτος οτω λαλε βλασφημας; τς δναται φιναι μαρτας ε μ ες Θες;

8 Κα εθως πιγνος ησος τ πνεματι ατο τι οτως ατο διαλογζονται ν αυτος, επεν ατος· τ τατα διαλογζεσθε ν τας καρδαις μν;

9 Τ στιν εκοπτερον, επεν τ παραλυτικ, φωντα σου α μαρται, επεν, γειρε κα ρον τν κρβαττν σου κα περιπτει;

10 να δ εδτε τι ξουσαν χει υἱὸς το νθρπου φιναι π τς γς μαρτας λγει τ παραλυτικ.

11 Σο λγω, γειρε κα ρον τν κρβαττν σου κα παγε ες τν οκν σου.

12 Κα γρθη εθως, κα ρας τν κρβαττον ξλθεν ναντον πντων, στε ξστασθαι πντας κα δοξζειν τν Θεν λγοντας τι οδποτε οτως εδομεν.

 

κλσις το Λευ

 

13 Κα ξλθε πλιν παρ τν θλασσαν· κα πς χλος ρχετο πρς ατν, κα δδασκεν ατος.

14 Κα παργων εδε Λευν τν το λφαου, καθμενον π τ τελνιον, κα λγει ατ· κολοθει μοι. Κα ναστς κολοθησεν ατ·

15 κα γνετο ν τ κατακεσθαι ατν ν τ οκίᾳ ατο, κα πολλο τελναι κα μαρτωλο συνανκειντο τ ησο κα τος μαθητας ατο· σαν γρ πολλο, κα κολοθησαν ατ.

16 Κα ο γραμματες κα ο Φαρισαοι δντες ατν σθοντα μετ τν τελωνν κα μαρτωλν λεγον τος μαθητας ατο· τ τι μετ τν τελωνν κα μαρτωλν σθει κα πνει;

17 κα κοσας ησος λγει ατος· ο χρεαν χουσιν ο σχοντες ατρο, λλ᾿ ο κακς χοντες· οκ λθον καλσαι δικαους, λλ μαρτωλος ες μετνοιαν.

 

Περ νηστεας

 

18 Κα σαν ο μαθητα ωννου κα ο τν Φαρισαων νηστεοντες. Κα ρχονται κα λγουσιν ατ· διατ ο μαθητα ωννου κα ο τν Φαρισαων νηστεουσιν, ο δ σο μαθητα ο νηστεουσι;
19 κα
επεν ατος ησος· μ δνανται ο υο το νυμφνος, ν νυμφος μετ᾿ ατν στι, νηστεειν; σον χρνον μεθ᾿ αυτν χουσι τν νυμφον, ο δνανται νηστεειν.

20 λεσονται δ μραι ταν παρθ π᾿ ατν νυμφος, κα ττε νηστεσουσιν ν κεναις τας μραις.

21 Οδες πβλημα ρκους γνφου πιρρπτει π ματίῳ παλαι· ε δ μγε, αρει τ πλρωμα ατο, τ καινν το παλαιο, κα χερον σχσμα γνεται.

22 Κα οδες βλλει ονον νον ες σκος παλαιος· ε δ μ, ρσσει ονος νος τος σκος, κα ονος κχεται κα ο σκο πολονται· λλ ονον νον ες σκος καινος βλητον.

 

Δι τν τρησιν το Σαββτου

 

23 Κα γνετο παραπορεεσθαι ατν ν τος σββασι δι τν σπορμων, κα ρξαντο ο μαθητα ατο δν ποιεν τλλοντες τος στχυας.

24 Κα ο Φαρισαοι λεγον ατ· δε τ ποιοσιν ν τος σββασιν οκ ξεστι.

25 Κα ατς λεγεν ατος· οδποτε νγνωτε τ ποησε Δαυδ τε χρεαν σχε κα πενασεν ατς κα ο μετ᾿ ατο;

26 Πς εσλθεν ες τν οκον το Θεο π βιθαρ ρχιερως κα τος ρτους τς προθσεως φαγεν, ος οκ ξεστι φαγεν ε μ τος ερεσι, κα δωκε κα τος σν ατ οσι;

27 Κα λεγεν ατος· τ σββατον δι τν νθρωπον γνετο, οχ νθρωπος δι τ σββατον·
28 στε κρις στιν υἱὸς το νθρπου κα το σαββτου.