.jpg)
|
Ἡ Ὁσία Μακρίνα Ἀδελφή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου
|
|
|
|
Ἡ Ὁσία
Μακρίνα ἔζησε τόν 4ο αἰῶνα μ.Χ. καί ἦταν ἀδελφή τοῦ Μεγάλου
Βασιλείου καί τῶν Ἁγίων Γρηγορίου Νύσσης καί Πέτρου Σεβαστείας. Ἀναδείχθηκε
στήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μεγάλη καί ἔκλαμπρη μορφή παρθένου προικισμένης μέ
τά πιό ἐξαίσια χαρίσματα σώματος καί πνεύματος. Ἀνατράφηκε θεοφιλῶς ἀπό τήν
εὐσεβέστατη μητέρα της Ἐμμέλεια, καί ἀπό πολύ νεαρή ἡλικία εἶχε μάθει νά
κατανοεῖ τό πνεῦμα τῶν Ἁγίων Γραφῶν, στήν μελέτη τῶν ὁποίων ἐπιδιδόταν μέ
ἐξαίρετο ζῆλο.Μετά τόν
θάνατο τοῦ μνηστήρα της, καί λ ...
|
|
περισσότερα...
|
|
|
|
Οἱ Ἁγίες Ρουφίνη καί Ἰοῦστα οἱ Μάρτυρες
|
|
|
|
Οἱ Ἁγίες
Ρουφίνη καί Ἰοῦστα κατάγονταν ἀπό τήν Σεβίλλη τῆς Ἱσπανίας καί μαρτύρησαν, τό
ἔτος 287 μ.Χ., ἐπί αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.).
|
|
περισσότερα...
|
|
|
|
|
Ὁ Ὅσιος Διοκλῆς ἤ Διόκλητος
|
|
|
|
Ὁ Ὅσιος
Διοκλῆς ἔζησε κατά τόν 4ο
αἰῶνα μ.Χ. Αφοῦ σπούδασε φιλοσοφία καί γραμματική, σέ ἡλικία εἴκοσι ὀκτώ ἐτῶν,
ἐγκατέλειψε τόν κόσμο, ἔγινε ἀναχωρητής καί ἔζησε σέ σπήλαιο τῆς Θηβαΐδος τῆς
Αἰγύπτου, ὅπου παρέμεινε αὐστηρά ἀσκούμενος γιά τριάντα πέντε χρόνια.
Ὁ Ὅσιος
κοιμήθηκε ἐκεῖ μέ εἰρήνη.
|
|
περισσότερα...
|
|
|
|
|
Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος ὁ Ἐπίσκοπος Πανήδου
|
|
|
|
Ἀναφέρεται
στόν Πατμιακό Κώδικα 266, χωρίς βιογραφικό σημείωμα. Πάντως ἔζησε ἐπί
εἰκονομαχίας καί πέθανε ὁμολογώντας τήν ὀρθή πίστη. Ἐπισκοπή Πανήδου ὅμως δέν
συναντᾶται πουθενά. Ἴσως νά εἶναι Πανιοῦ, πού βρισκόταν στήν Ἡράκλεια τῆς Θράκης.
|
|
περισσότερα...
|
|
|
|
Ὁ Ὅσιος Δῖος ὁ Θαυματουργός
|
|
|
|
Ὁ Ὅσιος
Δῖος καταγόταν ἀπό τήν Ἀντιόχεια τῆς Συρίας καί ἤκμασε στά χρόνια τοῦ
αὐτοκράτορος Θεοδοσίου τοῦ Μεγάλου (379 – 395 μ.Χ.). Διακρινόταν γιά τήν
θεολογική πολυμάθεια, τήν ἀνυπόκριτη εὐσέβεια καί τήν μεγάλη ἐγκράτειά του. Ἡ
φήμη τῆς ἁγιωσύνης του προσείλκυε πρός αὐτόν πλῆθος πιστῶν πού ζητοῦσαν τίς
συμβουλές του καί τήν εὐλογία του. Ἀφοῦ προικίσθηκε ἀπό τόν Θεό μέ τήν χάρη τῆς
θαυματουργίας, ἐπιτέλεσε πάρα πολλά θαύματα. Μετά ἀπό πρόσκληση τοῦ Πατριάρχου
Ἀττικοῦ (406 – 425 μ.Χ.), μετέβη ...
|
|
περισσότερα...
|
|
|
|
|
Οἱ Ἅγιοι Τέσσερις συνασκητές
|
|
|
|
Ἀπεβίωσαν
εἰρηνικά. Δέν ἔχουμε περισσότερες λεπτομέρειες γιά τόν βίο τῶν τεσσάρων Ἁγίων συνασκητῶν.
|
|
περισσότερα...
|
|
|
|
|
Ὁ Ἅγιος Σύμμαχος ὁ Ἐπίσκοπος Ρώμης
|
|
|
|
Ὁ Ἅγιος
Σύμμαχος γενήθηκε στήν Σαρδηνία καί ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Φουρτουνᾶτος.
Ἔγινε ἱερέας στήν Ρώμη καί ὡς Ἐπίσκοπος Ρώμης διαδέχθηκε τόν Ἀναστάσιο Β’ καί
ἀρχιεράτευσε ἀπό τίς 22 Νοεμβρίου 498 ὥς τίς 19 Ἰουλίου 515 μ.Χ. Ἦταν εὐσεβής
καί φιλεύσπλαχνος, ἐξαγόρασε πολλούς δούλους καί τούς ἀπελευθέρωσε, προστάτευε
και συντηροῦσε 200 ἐξόριστους Ἐπισκόπους ἀπό τήν Ἀφρική, πού ἦταν θύματα τῶν
Βανδάλων κατακτητῶν καί περιέθαλπε
πρόσφυγες ἀπό τήν Ἀφρική καί τήν Σαρδηνία. Ἀγάπησε δέ τόν κλῆ ...
|
|
περισσότερα...
|
|
|
|
Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ ἐν τῇ Λαύρᾳ τοῦ Ἁγίου Σάββα ἀσκήσας
|
|
|
|
Ὁ Ἅγιος
θεόδωρος καταγόταν ἀπό τήν Ἔδεσσα τῆς Μεσοποταμίας καί γεννήθηκε ἀπό γονεῖς
εὐσεβεῖς Χριστιανούς, τόν Συμεών καί τή Μαρία, ἤκμασε δέ γύρω στό πρῶτο ἥμισυ
τοῦ 5ου αἰῶνος μ.Χ. Ἀφοῦ ἔτυχε ἐπιμελοῦς μορφώσεως, κατέστη γνώστης
τῆς φιλοσοφίας καί τῆς ρητορικῆς, διακρινόμενος γιά τήν μεγάλη του εὐσέβεια.
Μετά τόν θάνατο τῶν γονέων του, σέ ἡλικία δέκα ὀκτώ χρονῶν, ἀφοῦ διεμοίρασε τό
ἥμισυ τῆς κληρονομιᾶς του (τό ἄλλο ἥμισυ τό ἔλαβε ἡ ἀδελφή του) στούς φτωχούς,
ἀναχώρησε γιά τά Ἱεροσόλυμα. Ἀπό ...
|
|
περισσότερα...
|
|
|
|
|
Ὁ Ἅγιος Φῆλιξ ὁ Ὁμολογητής ὁ Ἐπίσκοπος Βερόνας
|
|
|
|
Ὁ Ἅγιος
Φῆλιξ, Ἐπίσκοπος Βερόνας, ἔζησε τήν ἐποχή τῆς κυριαρχίας τῶν Ὀστρογότθων στήν
Ἰταλία (6ος αἰώνας μ.Χ.) καί πιό συγκεκριμένα τήν ἐποχή πού ὁ ἡγεμόνας
Θεοδώριχος διέμενε στήν Βερόνα.
Ἕνας ναός
σέ κάποιο λόφο τῆς πόλης εἶναι ἀφιερωμένος στό ὄνομά του.
|
|
περισσότερα...
|
|
|
|
|
Ὁ Ὅσιος Μιχαήλ
|
|
|
|
Ἡ μνήμη
του ἀναφέρεται στόν Ἱεροσολυμιτικό Κώδικα 1096 φ. 115.
Ἦταν
ἀνηψιός τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου, Ἐπισκόπου Ἐδέσσης καί ἀσκήτεψε στήν Λαύρα τοῦ Ἁγίου
Σάββα.
Κοιμήθηκε
μέ εἰρήνη.
|
|
περισσότερα...
|
|
|
|
Ὁ Ἅγιος Ρωμανός ὁ Μάρτυρας ὁ Πρίγκηπας τοῦ Ρυαζάν
|
|
|
|
Ὁ Ἅγιος
Ρωμανός (Ὀλέγκοβιτς) ἦταν πρίγκηπας τοῦ Ρυαζάν καί ἀναδείχθηκε σέ Μάρτυρα τῆς
πίστεως. Ἀνατράφηκε μέ εὐσέβεια καί ἀγάπη πρός τήν Ἐκκλησία καί ὑπερασπίσθηκε
τόν λαό του ἀπό τίς λεηλασίες καί τήν αἰχμαλωσία τῶν Τατάρων.
Ἀνέλαβε
τόν θρόνο, ὅταν ὁ πατέρας του, Ὄλεγκ, ἐπέστρεψε στήν πατρίδα του μετά δέκα
τέσσερα χρόνια αἰχμαλωσίας καί ἔγινε μοναχός μέ τό ὄνομα Κοσμᾶς, παραδίδοντας
τήν ἐξουσία στόν υἱό του Ρωμανό. Ὁ πρίγκηπας Ρωμανός κατηγορήθηκε στόν Χάνο τῶν
Τατάρων Μενγκού Τιμούρ, ὁ ὁπο ...
|
|
περισσότερα...
|
|
|
|
Οἱ Ἅγιοι Στέφανος ὁ πρίγκηπας καί Μίλιτσα ἡ πριγκηπισσα οἱ ἐκ Σερβίας
|
|
|
|
Ἡ Ἁγία
Μίλιτσα ἔζησε στήν Σερβία κατά τόν 14ο αἰῶνα μ.Χ. καί ἦταν μητέρα
τοῦ ἡγεμόνος τῶν Σέρβων Στεφάνου Λαζάρεβιτς (1389 – 1402), μετά τοῦ ὁποίου
συνεορτάζει. Ἡ ἡγεμόνισσα, ἤ ὅπως ὀνομάζεται στά ἐθνικά τραγούδια τῶν Σέρβων
αὐτοκράτειρα (τσάριτσα ἤ τσαρίνα) Μίλιτσα, ἀνήκει στόν ἁγιοτόκο ἄμπελο τοῦ
Οἴκου τῶν Νεμάνια. Ἡ οἰκογένεια τῶν Νεμανιδῶν βασίλεψε στον σερβικό θρόνο γιά
δύο αἰῶνες καί δημιούργησε τήν παράδοση τῆς ἁγίας δυναστείας.
Ἡ Ἁγία
γεννήθηκε γύρω στό ἔτος 1335 μ.Χ. καί εἶναι ἀπόγο ...
|
|
περισσότερα...
|
|
|
|
Ὁ Ὅσιος Παΐσιος ὁ ἐν τῇ Λαύρᾳ τοῦ Κιέβου ἀσκήσας
|
|
|
|
Ὁ Ὅσιος
Παΐσιος ἀσκήτεψε κατά τόν 14ο αἰῶνα στήν Λαύρα τοῦ Κιέβου μαζί μέ
τόν Ὅσιο Μερκούριο († 24 Νοεμβρίου). Διακρίθηκε γιά τήν προσήλωσή του
στούς Κανόνες τῆς μοναχικῆς πολιτείας καί τήν πνευματικότητά του. Κοιμήθηκε μέ
εἰρήνη καί ἐνταφιάσθηκε μαζί μέ τόν συνασκητή του Ὅσιο Μερκούριο.
|
|
περισσότερα...
|
|
|
|
Ἀνακομιδή Τιμίων Λειψάνων τοῦ Ὁσίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ
|
|
|
|
Ἡ μνήμη
τοῦ Ὁσίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, τιμᾶται τήν 2α Ἰανουαρίου, ὅπου καί ὁ
βίος του.
Ἡ
ἀνακομιδή τῶν ἱερῶν λειψάνων του ἔγινε τό ἔτος 1903 στήν ἔρημο τοῦ Σάρωφ ἀπό
τόν Μητροπολίτη Ἁγίας Πετρουπόλεως Ἀντώνιο, τόν Ἐπίσκοπο Νιζιγκορόντ Ναζάριο
καί τόν Ἐπίσκοπο Ταμπώφ Ἰννοκέντιο.
|
|
περισσότερα...
|
|
|
|
|
Ὁ Ἅγιος Βίκτωρ ὁ Ἱερομάρτυρας ὁ Ἐπίσκοπος Γκλαζώφ
|
|
|
|
Ὁ Ἅγιος
Ἱερομάρτυς Βίκτωρ ἀνήκει στήν χορεία τῶν Νεομαρτύρων τῆς μαρτυρικῆς Ἐκκλησίας
τῆς Ρωσσικῆς γῆς καί γεννήθηκε στίς 20 Μαΐου 1857 στό χωριό Ζολοτόϋεφ τῆς
ἐπαρχίας Σαρατώφ. Ἦταν υἱός ἱεροψάλτου, ἀπέκτησε ἄριστη θεολογική παιδεία στήν
Θεολογική Ἀκαδημία τοῦ Καζάν καί ἀκολούθησε νωρίς τόν μοναχικό βίο εἰσερχόμενος
στήν μονή τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Νέβσκϊι.
Τό 1919,
ἐξελέγη Ἐπίσκοπος Γκλαζώφ καί Βοτκίνσκ μέ ἔδρα τήν Βυάτκα. Τό 1920, συνελήφθη
γιά ἀντισοβιετική δράση καί κλείσθηκε στήν φυλακή ...
|
|
περισσότερα...
|
|
|
|
|
Μνήμη Θαύματος Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Χαραλάμπους
|
|
|
|
Διαβάζουμε:
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμην ποιούμεθα τοῦ ἐξαισίου θαύματος τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος
Χαραλάμπους, οὗ ταῖς πρός Θεόν πρεσβείαις πολλοί τῶν πολιτῶν τῆς Ἐράνης
Φιλιατρῶν ἐσώθησαν ἐκ βεβαίας εἰς θάνατον καταδίκης ὑπό τῶν Γερμανικῶν δυνάμεων
κατοχῆς ἐν ἔτει 1944 καί ἐκ τῶν ἀσθενειῶν αὐτῶν ἄλλοι ἐθεραπεύθησαν.
|
|
περισσότερα...
|
|
|