Ὁ Ἅγιος Προφήτης Ἰεζεκιήλ ἦταν ἕνας ἀπό τούς δώδεκα καί ὁ τρίτος κατά σειρά ἀπό τούς «μείζονες» Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Καταγόταν ἀπό τήν γῆ Ἀριρά, ἦταν υἱός τοῦ ἱερέως Βουλῆ καί ἤκμασε κατά τόν 6^ο αἰῶνα π.Χ. Το 597 π.Χ., μετά τήν ἅλωση τῆς Ἱερουσαλήμ ἀπό τόν βασιλέα τῶν Βαβυλωνίων Ναβουχοδονόσορα, ἀπήχθη μέ τόν βασιλέα Ἰεχονία καί ἄλλους προύχοντες, αἰχμάλωτος στήν Βαβυλῶνα.

Ἐκεῖ, γύρω στό 592 π.Χ. καί σέ ἡλικία τριάντα περίπου ἐτῶν, μέ σπουδαίο ὅραμα κλήθηκε στό προφητικό ἀξίωμα, στό ὁποῖο ἔδρασε γιά εἴκοσι περίπου ἔτη (570 π.Χ.). Προφήτευσε πολλά στόν λαό τοῦ Ἰσραήλ, ὁ ὁποῖος πολύ τόν σεβόταν καί ὑπάκουε στίς συμβουλές του. Ἤλπιζε πάντοτε στήν ἀποκατάσταση τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα, καί μέ ὅραμα τῶν γυμνῶν ὀστῶν, πού τοῦ φανέρωσε ὁ Θεός, πείσθηκε ὅτι πλησίαζε ἡ ἀπελευθέρωσή του.

Ἀφοῦ ἐπέπληξε τούς ἄνδρες τῆς φυλῆς Γάδ ἐξ αἰτιας τῆς ἀσέβειάς τους καί τούς τιμώρησε μέ φίδια πού θανάτωσαν τά παιδιά καί τά ζῶα τους, προκάλεσε τήν ὀργή τους καί φονεύθηκε. Ὁ λαός τοῦ Ἰσραήλ θρήνησε τήν ἀπώλεια τοῦ Προφήτου καί τόν ἐνταφίασε μέ εὐλάβεια στόν ἀγρό τοῦ Μαθούρ καί στόν τάφο τοῦ Ἀρφαξάδ. Τό προφητικό ἔργο τοῦ Ἰεζεκιήλ ἀποτελεῖταιμ ἀπό 48 κεφάλαια καί διαιρεῖται σέ τρία μέρη. Τό Α’ μέρος (κεφ. α’ 1 – γ’ 21) περιέχει τήν περιγραφή τοῦ ὁράματος τῆς κλήσεως αὐτοῦ στό προφητικό ἀξίωμα καί (κεφ. γ’ 22 – κδ’ 7) ἀπειλητικούς λόγους κατά τοῦ Ἰουδαϊκοῦ λαοῦ καί τῆς Ἱερουσαλήμ, τῆς ὁποίας προλέγει τήν καταστροφή, ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν τῶν κατοίκων της. Τό Β’ μέρος (κεφ. κε’ – λβ’) περιλαμβάνει ἀπειλητικούς λόγους κατά τῶν γειτονικῶν ἐθνῶν καί τό Γ’ μέρος (κεφ. λγ’ – μη’) περιλαμβάνει παρηγορητικούς λόγους πρός τόν Ἰουδαϊκό λαό γιά τήν μέλλουσα ἀνάστασή του σέ νέα ζωή δόξης, σέ νέα θεοκρατία, μέ νέο ναό (ἤτοι Ἐκκλησία) καί νέα λατρεία, μέ νέο ἀγαθό ποιμένα (ἐννοώντας τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία).

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ'. Θείας πίστεως

Θείου Πνεύματος, τῇ ἐπιπνοίᾳ, προκατήγγειλας, Θεοῦ Προφῆτα, ἐσομένων μυστηρίων τήν ἔκβασιν· τήν τοῦ Σωτῆρος ἀπόρρητον κένωσιν, καί αἰωνίων νεκρῶν τήν ἀνάστασιν· Ἰεζεκιήλ ἔνδοξε, Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Καταυγασθεῖς τῇ θεϊκῇ ἐπιλάμψει, τῆς προφητείας, ὑπεδέξω τήν χάριν, προζωγραφῶν τά μέλλοντα τῷ κόσμῳ τυπικῶς, πύλην ἀδιόδευτον, προϊδῶν τήν Παρθένον, ἐξ ἧς ὁ Λόγος ἔλαμψεν, ὡς ποιμήν ἐν τῷ κόσμῳ, Ἰεζεκιήλ Προφῆτα τοῦ Θεοῦ, καί τῆς κατάρας ἡμᾶς ἐλυτρώσατο.

Μεγαλυνάριον.

Ἔσοπτρον ἐδείχθης εἰλικρινές, Τρισηλίου δόξης, ὦ Προφῆτα Ἰεζεκιήλ, καί τῶν ἐσομένων, ἐδέξω τάς ἐμφάσεις, Χριστοῦ προαγορεύσας, τήν ἐνανθρώπησιν.