ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ

Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού,Ελέησόν με τον αμαρτωλόν





  • banner

  • banner

  • banner


ΚΥΡΙΑΚΗ «ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ»

Ημ. Εορτής:
Ημ. Γέννησης:
Ημ. Κοιμήσεως:
Ημ. Ανακομιδής Λειψάνων:
Πολιούχος:
Λοιπές πληροφορίες:
Εορταζόμενο όνομα:

Ματθ. στ’ 14-21

 

ν γρ φτε τος νθρποις τ παραπτματα ατν, φσει κα μν πατρ μν ορνιος· ἐὰν δ μ φτε τος νθρποις τ παραπτματα ατν, οδ πατρ μν φσει τ παραπτματα μν. Οταν δ νηστεητε, μ γνεσθε σπερ ο ποκριτα σκυθρωπο· φανζουσι γρ τ πρσωπα ατν πως φανσι τος νθρποις νηστεοντες· μν λγω μν τι πχουσι τν μισθν ατν. Σ δ νηστεων λειψα σου τν κεφαλν κα τ πρσωπν σου νψαι, πως μ φανς τος νθρποις νηστεων, λλ τ πατρ σου τ ν τ κρυπτ, κα πατρ σου βλπων ν τ κρυπτ ποδσει σοι ν τ φανερ. Μ θησαυρζετε μν θησαυρος π τς γς, που σς κα βρσις φανζει, κα που κλπται διορσσουσι κα κλπτουσι· Θησαυρζετε δ μν θησαυρος ν οραν, που οτε σς οτε βρσις φανζει, κα που κλπται ο διορσσουσιν οδ κλπτουσιν· που γρ στιν θησαυρς μν, κε σται κα καρδα μν.

 

Φτάσαμε στς τελευταες μέρες πρν π τν Μεγάλη Σαρακοστή. δη κατ τν βδομάδα τς πόκρεω , δυ μέρες - Τετάρτη κα Παρασκευ - νήκουν στ Σαρακοστή. Θεία Λειτουργία δν τελέσθηκε κα λη τυπικ διάταξη στς κολουθίες χει πάρει τ λειτουργικ χαρακτηριστικ τς Μεγάλης Σαρακοστς.

Τ Σάββατο τς Τυροφάγου κκλησία μας  «ποιε μνεία πάντων τν ν σκήσει λαμψάντων γίων νδρν τ κα γυναικν». Ο γιοι εναι τ πρότυπα πο θ' κολουθήσουμε, ο δηγο στ δύσκολη τέχνη τς νηστείας κα τς μετάνοιας. Στν γώνα πο πρόκειται ν' ρχίσουμε δν εμαστε μόνοι, χουμε βοηθος κα παραδείγματα.

Τν Κυριακή, τελευταα μέρα πρν τ Σαρακοστή, πο συνήθως τν νομάζουμε Κυριακ τς συγγνώμης κα «τς π το Παραδείσου τς τρυφς ξορίας του Πρωτόπλαστου δάμ».

Ξέρουμε τι νθρωπος πλάσθηκε γι ν ζε στν Παράδεισο, γι τν γνώση το Θεο κα τν κοινωνία μαζί Του. μαρτία του μως τν πομάκρυνε π τν ελογημένη ζω κα τσι παρξή του στ γ εναι μι ξορία. Η Μ. Σαρακοστ εναι πελευθέρωσή μας π τ σκλαβι τς μαρτίας. (σέλ. 32)

Τ εαγγελικ νάγνωσμα ατς τς Κυριακς (Μάτθ. 6, 14-21) θέτει τος ρους γι μι τέτοια πελευθέρωση. Πρτος ρος εναι νηστεία, προσπάθεια ν λευθερωθομε π τ δικτατορία τς σάρκας κα τς λης πάνω στ πνεμα. Δν πρέπει μως νηστεία μας ν εναι ποκριτική, δηλαδ «πρς τ θεαθναι», ν μ φαινόμαστε «στος νθρώπους νηστεύοντες, λλ στν Πατέρα μας ν τ κρυπτ» πως ναφέρεται στ εαγγελικ νάγνωσμα.

Δεύτερος ρος εναι συγγνώμη: «Ἐὰν φτε στος νθρώπους τ παραπτώματά τους, θ φήσει κα τ δικά σας οράνιος Πατέρας». συγχωρητικότητα εναι πιστροφ στν νότητα, στ σύμπνοια, στν γάπη. τσι στν σπεριν ατς τς Κυριακς, στ τέλος τς κολουθίας, λοι ο πιστο πλησιάζουν τν ερέα κα νας τν λλο, ζητώντας τν μοιβαία συγχώρεση.

Οσιαστικ π τν σπεριν ατ ρχίζει Μεγάλη Σαρακοστή. ρχίζει κολουθία μ τν ερέα ντυμένο στ λαμπερ μφια κα τ τροπάρια ναγγέλουν τν ρχομ τς Μ. Σαρακοστς κα πέρα π' ατή, τν ρχομ το Πάσχα. Κατόπιν γίνεται εσοδος το Εαγγελίου μ τν σπεριν μνο «Φς λαρν γίας δόξης» κα ερέας προχωρε στν ραία Πύλη γι ν ναφωνήσει τ Προκείμενο πο πάντα ναγγέλει τ τέλος τς μις μέρας κα τν ρχ τς λλης. θαυμάσια μελωδία: «Μ ποστρέψεις τ πρόσωπό σου π το παιδός σου, τι θλίβομαι, ταχ πάκουσόν μου, πρόσχες τ ψυχή μου κα λύτρωσε ατήν» λέγεται πέντε φορές, τ φτα σβήνουν κα τ χρωματιστ μφια λλάζουν.
π ατ τ σημεο ξεκινάει Μεγάλη Σαρακοστή: συναισθάνομαι τι εμαι ξόριστος π τν μορφι τς Βασιλείας Του κα θλίβομαι. Τελικ παραδέχομαι τι μόνο Θες μπορε ν μ βοηθήσει σ' ατ τ θλίψη. Μετάνοια πάνω π' λα εναι τ πελπισμένο κάλεσμα γι τ Θεία βοήθεια. Στ συνέχεια διαβάζεται προσευχ το γίου φραμ πο συνοδεύεται π μετάνοιες. Καθς ο πιστο πλησιάζουν τν ερέα, χορς ψάλλει πασχαλινος μνους. π τώρα βλέπουμε ν λάμπει στ τέλος τ φς τς νάστασης, τ φς τς Βασιλείας το Θεο.


Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’.

Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν, ποιῶν ἀεὶ μεθἡμῶν, κατὰ τὴν σὴν ἐπιείκειαν, μὴ ἀποστήσῃς τὸ ἔλεός σου ἀφἡμῶν, ἀλλὰ ταῖς αὐτῶν ἱκεσίαις, ἐν εἰρήνῃ κυβέρνησον τὴν ζωὴν ἡμῶν.

 

Ἔτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Τὸ πολυσύνθετον, Πατέρων σύστημα, ἀνευφημήσωμεν, ἐνθέοις ᾄσμασι, τοὺς ἐν Ἑῴᾳ καὶ Βορρᾷ, καὶ Ἄρκτῳ καὶ Μεσημβρίᾳ, ἐν ἀσκήσει λάμψαντας, καὶ Θεὸν θεραπεύσαντας, ἀρετῶν ἀκρότητι, καὶ θαυμάτων δυνάμεσι, γνωστοὺς καὶ ἀνωνύμους καὶ πάντας, οὓς ὁ Χριστὸς λαμπρῶς ἐδόξασε.


Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Ὡς ἀπαρχὰς τῆς φύσεως.

Ὡς εὐσεβείας κήρυκας, καὶ ἀσεβείας φίμωτρα, τῶν Θεοφόρων τὸν δῆμον ἐφαίδρυνας Κύριε, τὴν ὑφήλιον λάμποντα. Ταῖς αὐτῶν ἱκεσίαις, ἐν εἰρήνῃ τελείᾳ τοὺς σὲ δοξάζοντας, καὶ μεγαλύνοντας, διαφύλαξον ψάλλειν καὶ ᾄδειν σοι· Ἀλληλούϊα.

 

Ἕτερον Κοντάκιον. Ἦχος πλ. β’. Αὐτόμελον.
Τῆς σοφίας ὁδηγέ, φρονήσεως χορηγέ, τῶν ἀφρόνων παιδευτά, καὶ τῶν πτωχῶν ὑπερασπιστά, στήριξον συνέτισον τὴν καρδίαν μου Δέσποτα. Σύ δίδου μοι λόγον, ὁ τοῦ Πατρὸς Λόγος· ἰδοῦ γὰρ τὰ χείλη μου, οὐ μὴ κωλύσω ἐν τῷ κράζειν σοι· Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με τὸν παραπέσοντα.


Μεγαλυνάριον.
Χαίροις τῶν Ὁσίων θεία πληθὺς, οἱ πάσῃ τῇ κτίσει, ἐνασκήσαντες ἱερῶς, χρόνοις διαφόροις, ἀσκητικοῖς καμάτοις, Πατέρες Θεοφόροι, σκεύη χάριτος.



  • banner

  • banner

  • banner